วันอังคารที่ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2553

Chill chill~~~

คนเรา.. อย่าพยายามกักเก็บน้ำตา ถ้ารู้ว่ามันเกินจะกลั้นไว้ได้
ไม่มีใครเกิดมาแล้วไม่เคยร้องไห้ แม้กระทั้ง
วันแรกที่ลืมตาดูโลก ก็ต่างร้องไห้ด้วยกันทั้งนั้น...จริงมั้ย?
เมื่อมี... น้ำตา...นั่นไม่ได้หมายความว่าอ่อนแอ
บางทีอะไรที่มันมากเกินไป เกินกว่าที่จะรับไว้
ก็จำเป็นที่ต้องระบายออกมาบ้าง ดีใจมาก...เสียใจมาก...
ตื้นตันมาก ความรู้สึกแบบนี้ทำให้เราเสียน้ำตาได้ทั้งนั้น
เพียงแต่อย่าฝืนตัวเอง ต้องยอมรับความรู้สึกของตัวเอง อย่าปิดกั้นความอ่อนแอ.... ของตัวเอง ถ้าอยากร้องไห้...ก็ร้อง ร้องซะให้หายอึดอัด... การร้องไห้ ไม่ใช่เรื่องที่น่าอาย เรากล้าที่จะร้องไห้ คือ
คนที่เข้าใจความรู้สึกของตัวเอง ยอมรับในสิ่งที่ตัวเองกำลังเป็น..
เพราะ คนที่เสียใจแล้วไม่ร้องไห้ ไม่ระบายออกมา นานๆ
ไปอาจจะทำให้มีความเศร้าอยู่ลึกๆ เราเลือกที่จะระบายออกมาเลยไม่ดีกว่าหรือ อย่าพยายาม อดกลั้น ที่จะร้องไห้... ปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมา จนกว่าจะสบายใจ และ เมื่อน้ำตาเหือดแห้งไป
เราจะได้ " ความเข้มแข็ง " กลับมาให้ตัวเรา...

Copy From Teenee.com By วาซาบิรสหวาน




ช่วงนี้ดิฉันรู้สึกตัวเองเศร้าๆ แต่ว่ายังยิ้มได้ ไม่ได้เป็นบ้า


เป็นบอเหมือนกับชาวบ้านชาวใครเขาหรอก


แค่เศร้าไปตามลม ฟ้า อากาศ เท่านั้น


ทำไงได้ ก็อย่างที่เพื่อนของดิฉันคนหนึ่งกล่าวเอาไว้ว่า


เมื่อเรากระทำสิ่งใด ไม่ว่าเรื่องการงาน หรือความเรื่องความรัก


ทำให้เต็มที่และดีที่สุด เพราะเราไม่รู้ว่าเราจะถูกหลอกเมื่อไหร่


รู้แต่ว่าทำให้ดีที่สุดก็พอแล้ว เราก็ว่าจะทำอย่างนั้นบ้าง ในเรื่องการงาน


เราทำได้ดีขั้นหนึ่ง เรื่องการเรียนพอได้ แต่เรื่องการรักไม่เอาถ่านอย่างที่สุด


ก็เพราะคนอย่างดิฉัน เมื่อคิดว่า คนที่มันไม่ใช่ ไม่ได้เกิดมาเพื่อตัวดิฉันเองแล้ว


ก็พยายามที่จะตัดใจปล่อยมันไป ปล่อยให้เขาเป็นอิสระ ปล่อยเขาไป แม้ตัวเองจะเศร้ามากมาย


เจ็บช้ำน้ำใจมากมายก็ตามที ต้องยอมรับและเข้าใจ รองเท้าถ้ามันผิดคู่


แม้จะใส่ไปได้แต่มันก็กล้ำกลืนฝืนทน ดูไม่เหมาะสม คู่ควรกัน นี่พูดถึงรองเท้าแตะนะ


ถ้าเป็นรองเท้าส้นสูง ถ้าไม่คู่กันแล้วคงลำบากน่าดู ถ้าใส่ออกไปโชว์ชาวบ้านชาวช่องเขา


คงจะต้องเกิดโศกนาฎกรรมไม่ว่าเวลาใดก็เวลาหนึ่ง แน่ๆเทียว


เพราะฉะนั้นปล่อยให้มันเป็นไปตามคันลอง ถ้ามันใช่ มันก็จะไม่หนีเราไปไหน จริงมั๊ย?


ตอนนี้ทุกอย่างไม่ฉาบฉวย สงบนิ่งเหมือนรอซึนามิถล่มให้พินาศย่อยยับ


รอต่อไป แต่คนอย่างดิฉัน ในช่วงขณะที่อยู่ในช่วงรอต่อไป ก็พยายามตัดใจไว้ด้วยเช่นกัน


วันนี้ พอแค่นี้ สวัสดี ราตรีสวัสดิ์

นี่ก็ฝนตกจากตาฉ่ำไปหลายค่ำแล้ว จ้า

ทฤษฎีลูกเป็ดตัวสุดท้าย~~~น่ารักจัง ชอบ


ทฤษฏีลูกเป็ดตัวสุดท้าย .. คนโสดควรอ่านมีคนเคยบอกว่า
“อย่าคิดว่าลูกเป็ดตัวสุดท้ายในเล้า เป็นลูกเป็ดที่ขี้เหร่ที่สุด”
ฟาร์มเป็ดบอกขายลูกเป็ดเพิ่งเกิดใหม่ ผู้คนต่างเดินทางมาจากทุกสารทิศ
เพื่อเลือกซื้อเป็ดที่ดีที่สุดไปเป็นแม่พันธุ์ เป็ดแต่ละตัวได้ถูกตั้งราคา
ไปตามเกณฑ์มาตรฐานวันที่หนึ่งผ่านไป มีลูกเป็ดหลายตัวถูกซื้อไป
จำนวนลูกเป็ดในเล้าที่บอกขายลดน้อยลง ยิ่งหลายวันเข้าจำนวนลูกเป็ดก็น้อยลงไปเต็มที
ลูกเป็ดตัวท้าย ๆ เริ่มมีอาการหงอยเหงา เศร้าใจอย่างยิ่งที่เห็นเพื่อน ๆ ที่เกิดมาพร้อม ๆ กัน
ต้องถูกเลือกไปทีละตัว ๆ ในที่สุดก็เหลือลูกเป็ดตัวสุดท้าย...ลูกเป็ดตัวสุดท้ายนั่งร้องไห้อย่างโดดเดี่ยว
ลูกเป็ดก้มลงมองเงาของตัวเองในชามใสน้ำที่มุมหนึ่งของเล้าเป็ด แล้วโทษตัวเอง
“ฉันขี้เหร่ที่สุดใช่ไหม? ทำไมพวกเขาถึงไม่เลือกฉัน?” ลูกเป็ดนั่งจมอยู่กับความทุกข์
ที่ไม่ได้เป็นผู้ถูกเลือกเสียทีทุก ๆ วันจะมีผู้คนมาวนเวียนก้มลงดูลูกเป็ดตัวสุดท้ายในเล้า
แล้วก็ซุบซิบกับเจ้าของฟาร์มพักใหญ่สุดท้าย ......
ผู้คนเหล่านั้นก็เดินจากไปโดยที่ไม่ได้นำลูกเป็ดตัวสุดท้ายไปลูกเป็ดยิ่งเสียใจ
โทษความขี้เหร่ของตัวเอง ตอกย้ำให้ยิ่งเศร้าไปกันใหญ่...
วันหนึ่งหนูนาที่เห็นลูกเป็ดตัวสุดท้ายร้องไห้จนตาแดงก่ำ
ทนไม่ได้ที่เห็นลูกเป็ดตัวสุดท้ายนั่งโทษว่าความขี้เหร่ของตัวเองทำให้ไม่มีใครเลือก
หนูนาบอกกับลูกเป็ดตัวสุดท้ายว่า“ที่ไม่มีใครเลือกเธอไปเลี้ยง ไม่ใช่ว่าเธอขี้เหร่หรอกนะ
แต่เป็นเพราะว่าเจ้าของฟาร์มตั้งราคาเธอไว้สูงกว่าลูกเป็ดตัวอื่น ๆ เท่านั้นเอง
พวกคนที่มาเลือกซื้อลูกเป็ดต่างก็มีเงินไม่พอที่จะซื้อเธอไป พวกเขาต่างสนใจในตัวเธอ
และอยากได้เธอ เพียงแต่ว่าค่าของเธอมากเกินกว่าที่พวกเค้าจะมีจ่าย เพื่อให้ได้เธอไปเท่านั้นเอง
”การที่ลูกเป็ดตัวสุดท้ายยังไม่ได้ถูกเลือก ไม่ได้หมายความว่า คุณค่าของลูกเป็ดน้อยลงเลยมองกลับกันมันอาจจะมีค่ามากที่สุดในกลุ่มลูกเป็ดทั้งหลายก็ได้ ลูกเป็ดตัวนี้จึงเพียงต้องรอคอยคนที่มีเงินพอจะจ่าย
“ค่า” ของลูกเป็ดได้ในขณะเดียวกัน ลูกเป็ดไม่ได้เป็นผู้รอคอย
แต่คุณค่าของลูกเป็ดตัวสุดท้ายเป็นข้อกำหนดให้ผู้ที่มีคุณสมบัติคู่ควร
จึงจะมีสิทธิ์ได้ลูกเป็ดไปครอบครองเช่นเดียวกันกับ “คุณ” การที่คุณยังไม่ได้ถูกเลือก
นั่นไม่ได้หมายความว่า คุณต้องรอ และเป็นฝ่ายถูกเลือกเพียงฝ่ายเดียว คุณค่าของคุณ
เป็นตัวกำหนดผู้ที่คู่ควรกับคุณไว้อยู่แล้ว ผู้คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตคุณมากมาย
ย่อมต้องมีหลายคนที่สนใจในตัวคุณ แต่ใช่ว่าเขาเหล่านั้นคู่ควรที่จะได้คุณ
ไปครองเมื่อวันหนึ่ง.... คนที่คู่ควร และมีค่าพอสำหรับคุณเดินเข้ามาในชีวิตคุณ
... คนที่ใช่... เขาจะไม่ปล่อยโอกาสที่จะได้ครอบครองคุณหลุดมือไปอย่างแน่นอน
อย่าประเมินค่าของลูก เป็ดตัวสุดท้ายผิดไป !!!!
Copy from Teenee.com By : Lovelybaby. Thanks ka.

วันอาทิตย์ที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2553

ดิฉันไม่ได้กระแดะ~~~แต่เป็นนางประแดะรตี~~





























สวัสดีจ้า!!!!

ดิฉันเป็นแบบนี้ของดิฉันมานานแล้วเจ้าค่ะ บางวันอยากจะแอ๊บแบ๊ว แอ๊บบ๊อง ก็ว่าไป
บางวันอยากจะแนวๆ ก็ว่าไป แต่งไป แต่ถึงอย่างไรที่สุด ดิฉันก็กลับมาสู่จุดเริ่มต้นของดิฉันอย่างเดิม
ไม่ได้อยากแอ๊บความเป็นคนไทยออนไลน์ดอกนะเจ้าคะ เพราะดิฉันเป็นของดิฉันโดยกมลสันดานแล้วเจ้าค่ะ แต่ไม่ใช่ไทยจ๋านะเจ้าคะ เพราะดิฉันก็ต้องก้าวทันโลกบ้าง ฮ่าๆ ดิฉันเรียนชอบภาษา ปริญญาตรีเรียนวิชาเอกภาษาไทย วิชาโทการท่องเที่ยว ส่วนปริญญาโท เรียนวรรณคดีไทย ตอนนี้ทำวิทยานิพนธ์ไม่จบ หัวบาน งานก็จะทำ วิทยานิพนธ์ก็จะทำ คนที่บ้านก็อยากจะตัดญาติขาดมิตรกับดิฉันไปให้รู้แล้วรู้รอด ฮ่าๆ ที่เขียนน่ะ เศร้านะ แต่จะทำอย่างไรได้ ก็เลือกทางเดินของตัวเอง จริงมั๊ย ( พูดอีกก็ถูกอีก) เหอๆ

นี่แนะ เห็นภาพแล้วนึกถึงนางประแดะ ก๊ากๆ



" สูงระหงทรงเพรียวเรียวรูด

งามละม้ายคล้ายอูฐกะหล๋าป๋า

พิศแต่หัวตลอดเท้าขาวแต่ตา

ทั้งสองแก้มกัลยาดังลูกยอ

คิ้วก่งเหมือนกงเขาดีดฝ้าย

จมูกละม้ายคล้ายพร้าขอ

หูกลวงดวงพักตร์หักงอ

ลำคอโตตันสั้นกลม

สองเต้าห้อยตุงดังถุงตระเครียง

โคนเหี่ยวแห้งรวบเหมือบบวบต้ม

เสวยสลายาจุกพระโอษฐ์อม

มันน่าเชยน่าชมนางเทวี "



บุญรักษาค่ะ




Be me...the sunny girl~~~





สวัสดีจ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!

ดิฉันชื่อ อาทิตธยา เป็นดวงอาทิตย์ดวงแรกของพ่อและแม่ ลืมตาลูโลกได้ยี่สิบกว่าปีมาแล้ว ยังร้อนๆหนาวๆเรื่อยๆ นามสกุลก็ยังนิยมใช้ของพ่ออยู่ บ้านเก่าเมืองเกิดอยู่ที่ภาคใต้ของประเทศไทย ฝั่งอันดามัน ทะเลบ้านของดิฉันสวยงามมากๆ แต่ตอนนี้ดิฉันจำต้องระเห็ดออกมาจากบ้านเพราะว่าเนื่องจากต้องหาความเจริญใส่สมองก็เลยต้องมาศึกษาหาความรู้ที่บางกอก เอ้ย!!!!! กรุงเทพ
สถานะการณ์อารมณ์ของดิฉันนั้น ขึ้นๆ ลงๆ ขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อม สภาพอากาศ สภาพการณ์ ณ ขณะนั้นด้วยเจ้าค่ะ
เป็นคนดีเหมือนๆชาวบ้านธรรมดาเขานั่นแหละเจ้าค่ะ เป็นคนมีกำลังกาย และกำลังใจเหลือเฟือ อย่าได้แปลกใจถ้าวันดีคืนดี ดิฉันป่าเถื่อนไปบ้างเพราะว่ากมลสันดานเป็นคนแบบนี้มาตั้งนานแล้ว จะไม่เถื่อนมาก ถ้าเรื่องไม่หนักหนาสาหัสมากมาย ความจริงแล้วบล๊อคนี้มีมานานแล้ว แต่ไม่รู้วิธีการว่าจะใช้อย่างไร วันนี้ วันดีคืนดี วันที่ ๕ ธันวาคม หยุดงานพอดี เลยครึ้มอกครึ้มใจมาเรียนรู้วิธีการเขียนบล๊อค ไม่ได้จะคาดหวังอะไรมาก แค่อยากจด อยากบันทึก เรื่องบางเรื่อง อยากระบายในบางที อย่างมีที่ของตัวเองในบางหน ก็เท่านั้น เท่านี้จริงๆ
วันนี้เนื่องในวันที่ ๕ ธันวาคม วันพ่อแห่งชาติ จะขอทำตัวเป็นลูกที่ดีของพ่อกับแม่ เป็นลูกที่ดีของแผ่นดิน ถึงแม้จะไม่ดีมากมาย ไม่เลิศเลอเหมือนใคร แต่ดิฉันรู้ด้วยกมลสันดานว่า ดิฉันดีแล้วกัน
บุญรักษานะเจ้าค่ะ พี่น้องชาวโลก
ข่าง ๑๐๐ % จ้า